6 faktów i mitów związanych z wapnowaniem gleby
Wapnowanie gleby jest istotnym zabiegiem poprawiającym żyzność gleb. Pomaga ono odbudować właściwą strukturę i mikroflorę środowiska glebowego, zapewnia prawidłowy rozwój systemu korzeniowego roślin i dostępność składników odżywczych. Wokół wapnowania narosło jednak kilka mitów, które przedstawiamy w poniższym artykule.
- Wapnowanie jest dobrym pomysłem w każdej sytuacji – MIT. Odczyn pH gleby powinien być dopasowany do planowanej uprawy. Optymalne warunki do uprawy rzepaku to pH 6,5-7,5, a dla borówki amerykańskiej pH 4-5. Ważne jest dobranie odpowiedniego preparatu i częstotliwości stosowania go. Wapno tlenkowe nadaje się do gleb ciężkich, do lekkich gleb najczęściej używa się węglan wapnia, a do gleb ubogich w magnez zaleca się wapno nawozowe z magnezem.
- Profesjonalni rolnicy dobrze znają swoje pole i nie muszą go badać – MIT. Tylko badanie próbki gleby jest w stanie pokazać faktyczny jej stan. Zakwaszenie można sprawdzić za pomocą kwasomierza glebowego Hellinga lub oddać próbkę do Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej.
- Stosowanie mniejszych ilości wapnia daje więcej korzyści – FAKT. Dobranie właściwej dawki wapna może być trudne, szczególnie jeśli pH gleby jest zróżnicowane na jednym polu. Lepiej więc stosować regularnie mniejsze ilości wapna.
- Najlepiej wapnować tuż przed siewem – MIT. Takie postępowanie może prowadzić nawet do uszkodzenia korzeni młodych roślin. Jedynie wapno granulowane można używać w nagłych sytuacjach. Najlepiej stosować odpowiednio dobrane preparaty z wapnem dla rośliny planowanej w ściernisko rośliny poprzedzającej.
- Najlepiej najpierw nawozić, a później wapnować – FAKT. Zaleca się, by najpierw zadbać o odpowiednie pH gleby, które zapewni optymalne wykorzystanie składników pochodzących z nawozu.
- Sypkie preparaty wapniowe są lepsze dla rośliny – FAKT. Sypkie preparaty wapniowe są lepiej przyswajalne. Wśród preparatów dostępnych na rynku są także środki wzbogacane w substancje poprawiające przyswajalność składników odżywczych.